Wydatki na zakup samochodów demonstracyjnych/zastępczych przeznaczonych do sprzedaży a koszty podatkowe

Spółka z o.o. (opodatkowana tzw. klasycznym CIT) nabywa samochody osobowe w celu ich odsprzedaży, uznając je za towary handlowe. Niektóre pojazdy są samochodami demonstracyjnymi, zastępczymi, a niektóre mogą być sporadycznie wykorzystane do celów służbowych. Wszystkie te samochody są sprzedawane przed upływem roku od ich nabycia (nie są one środkami trwałymi). Czy spółka słusznie uznaje, że wydatki na zakup ww. samochodów to koszty bezpośrednio związane z przychodami, uzyskanymi ze sprzedaży tych pojazdów?

Uważamy, że samochody przeznaczone do sprzedaży nie tracą statusu towaru handlowego, nawet jeśli są czasowo samochodami demonstracyjnymi, zastępczymi, czy używanymi sporadycznie do celów służbowych. Wydatki na ich nabycie podlegają zatem ujęciu w kosztach podatkowych generalnie z chwilą uzyskania przychodu z tytułu ich sprzedaży.

W pierwszej kolejności przypomnijmy, że aby dany składnik majątku stanowił środek trwały w firmie, musi on m.in. być wykorzystywany przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą, a przewidywany okres używania tego składnika majątku musi być dłuższy niż rok (zob. art. 16a ust. 1 ustawy o PDOP).

W sytuacji gdy podatnik nabywa składniki majątku w celu ich sprzedaży, to nie spełniają one definicji środka trwałego. Są to towary handlowe. Uważamy, że dotyczy także samochodów (w tym osobowych) nabywanych w celu ich odsprzedaży, w tym gdy są one czasowo wykorzystywane do celów demonstracyjnych, są pojazdami zastępczymi, czy są sporadycznie używane do celów firmowych. Taki wniosek można też wysnuć np. z interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 18 listopada 2021 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.455.2021.1.BS oraz z 5 marca 2020 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.16.2020.1.AG. Jak stwierdził organ podatkowy w pierwszej z tych interpretacji:

"(...) Samochody demonstracyjne, nabywane (...) do sprzedaży w stanie nieprzetworzonym, stanowią rzeczowy majątek przedsiębiorstwa. Przychód ze sprzedaży tych samochodów jest przychodem z działalności gospodarczej. Jednakże, jednym z decydujących kryteriów przy kwalifikowaniu ich do środków trwałych jest przewidywany okres ich używania dłuższy niż rok. Pojazdy te nie są środkami trwałymi, jeżeli przewidywany okres ich używania nie przekracza roku. W tym przypadku nie istnieje obowiązek wprowadzania tych składników majątku do ewidencji środków trwałych. Jednakże, w przypadku gdy przedmiotowe samochody nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych w momencie oddania ich do używania, a faktyczny okres ich użytkowania przekroczy rok, powinny być wprowadzone do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych. (...)"

Przypomnijmy, że wydatki na zakup towarów handlowych są typowym przykładem kosztów bezpośrednio związanych z przychodami, tj. tzw. kosztów bezpośrednich. W tym bowiem przypadku możliwe jest ustalenie, w jakim okresie i w jakiej wysokości powstał związany z tymi kosztami przychód (por. np. interpretację indywidualną Dyrektora KIS z 17 lipca 2025 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.271.2025.1.KW). Wydatki na zakup towarów handlowych są więc kosztem podatkowym z chwilą uzyskania przychodu ze sprzedaży tych towarów.

W sytuacji zatem, gdy podatnik nabywa samochody osobowe w celu ich sprzedaży, to wydatki na ich zakup zalicza do kosztów uzyskania przychodów generalnie z chwilą uzyskania przychodu z ich sprzedaży. Dotyczy to także samochodów demonstracyjnych, zastępczych itd. Tak jest także w sytuacji, gdy sprzedaż ww. samochodu nastąpi w roku podatkowym następującym po roku jego zakupu, ale w okresie roku od tego zakupu.

Wspomnijmy, że w przypadku sprzedaży samochodu osobowego będącego towarem handlowym nie stosuje się limitu 150.000 zł/225.000 zł przewidzianego do ujmowania w kosztach podatkowych wydatków na zakup samochodów osobowych będących środkami trwałymi (o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 4 i ust. 5i ustawy o PDOP oraz w art. 23 ust. 1 pkt 4 i art. 24 ust. 2a ustawy o PDOF). Nie stosuje się tu również limitu w wysokości 75% przewidzianego dla ujmowania w kosztach podatkowych wydatków z tytułu kosztów używania samochodu osobowego do tzw. celów mieszanych (o którym mowa w art. 16 ust. 1 pkt 51 ustawy o PDOP i art. 23 ust. 1 pkt 46a ustawy o PDOF). Tak też wynika z ww. interpretacji indywidualnej Dyrektora KIS z 5 marca 2020 r.