Ryczałt na pokrycie kosztów ładowania służbowych samochodów elektrycznych a PIT - interpretacja KIS

Wypłacana pracownikom określona ryczałtowo kwota na pokrycie ponoszonych przez nich kosztów związanych z ładowaniem w domu służbowych samochodów elektrycznych, wykorzystywanych do celów prywatnych i służbowych, stanowi dla nich - poza ryczałtem w wysokości 250 zł - dodatkowy przychód ze stosunku pracy, podlegający opodatkowaniu.

(interpretacja indywidualna Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z 5 maja 2021 r., nr 0112-KDIL2-1.4011.153.2021.1.DJ)

Stan faktyczny

Spółka udostępniała swoim pracownikom służbowe samochody elektryczne do ich użytku zarówno służbowego, jak i prywatnego. Zasadniczo były one ładowane na terenie spółki. W przypadku braku możliwości naładowania samochodu elektrycznego na terenie zakładu, czy innych bezpłatnych stacji ładowania, pracownik, aby móc z niego korzystać, musiał naładować go w domu. Powodowało to, że pracownicy ponosili wyższe koszty energii elektrycznej. Z tego powodu spółka zamierzała wypłacać pracownikom określoną ryczałtowo kwotę na pokrycie ponoszonych przez nich kosztów związanych z ładowaniem służbowego samochodu elektrycznego w domu.

Spółka miała wątpliwości, czy do rozliczania świadczeń z tytułu udostępniania elektrycznych samochodów służbowych pracownikom w celach prywatnych może zastosować ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PDOF. Zgodnie z tym przepisem, wartość pieniężną nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych ustala się w wysokości:

250 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika do 1.600 cm³;
400 zł miesięcznie - dla samochodów o pojemności silnika powyżej 1.600 cm³.

Spółka nie wiedziała, czy dopłata do kosztów energii elektrycznej ponoszonych przez pracowników w związku z ładowaniem samochodów służbowych w domu mieści się w ww. ryczałcie, czy może kwota ta powinna zostać opodatkowana odrębnie. Zapytała o to organ podatkowy.

Stanowisko Dyrektora KIS

Organ podatkowy wyjaśnił, że przepisy szczególne o zasadach naliczania przychodu z tytułu wykorzystywania do celów prywatnych samochodów służbowych nie regulują w sposób odrębny kwot ryczałtu dla samochodów elektrycznych. Wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystywania samochodu służbowego do celów prywatnych została uzależniona od pojemności silnika (250 zł lub 400 zł miesięcznie). Zdaniem organu, skoro w omawianym przypadku pojemność silnika wynosi 0 i mieści się w przedziale do 1.600 cm³, to należy przyjąć, że wartość pieniężna nieodpłatnego świadczenia przysługującego pracownikowi z tytułu wykorzystania samochodu służbowego do celów prywatnych, będącego samochodem elektrycznym, wynosi 250 zł. Zatem do rozliczania świadczeń z tytułu udostępnienia elektrycznych samochodów służbowych pracownikom spółka może zastosować ryczałt, o którym mowa w art. 12 ust. 2a ustawy o PDOF.

Odnosząc się z kolei do wątpliwości spółki, czy dopłaty do kosztów energii elektrycznej ponoszonych przez pracowników w związku z ładowaniem samochodów służbowych w domu mieszczą się w ww. ryczałcie, organ podatkowy zauważył, że dopłaty te mają charakter pieniężny i mają być wypłacane bez względu na to, jak wysokie koszty ponosi pracownik oraz bez względu na to, czy (w jakim stopniu) wykorzystuje samochód prywatnie. Natomiast rozwiązanie wynikające z art. 12 ust. 2a ustawy o PDOF reguluje kwestię nieodpłatnego udostępnienia samochodu. Dotyczy więc sytuacji, gdy pracodawca ponosi koszt związany z utrzymaniem i ogólnym użytkowaniem samochodu, a pracownik nieodpłatnie z niego korzysta. W omawianej sprawie dochodzi zatem równolegle do nieodpłatnego udostępnienia samochodu i wypłacania ryczałtu. Zdaniem Dyrektora KIS wypłacony ryczałt należy rozpatrywać odrębnie. Stanowi on dodatkowe świadczenie otrzymywane przez pracownika od pracodawcy.

Organ podatkowy dodał, że przepisy prawa pracy nie nakładają na pracodawcę obowiązku zrekompensowania pracownikowi omawianego wydatku. To z kolei prowadzi do wniosku, że w sytuacji nieotrzymania zwrotu poniesionych kosztów przez pracownika, byłby on zobowiązany do ich pokrycia z własnych środków. Zatem przyjęcie dodatkowego świadczenia oferowanego przez pracodawcę leży w interesie pracownika, gdyż jest równoznaczne z uniknięciem przez niego wydatku, jaki musiałby ostatecznie ponieść, gdyby pracodawca nie dokonał jego zwrotu.

Organ podatkowy stwierdził ostatecznie, że:

"(...) planowana, określona ryczałtowo kwota wypłaty pracownikom na pokrycie ponoszonych przez nich kosztów związanych z ładowaniem służbowego samochodu elektrycznego w domu, stanowić będzie po stronie pracownika przychód ze stosunku pracy, o którym mowa w art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym. W konsekwencji na Wnioskodawcy będą ciążyć obowiązki płatnika wynikające z art. 31 i 38 ww. ustawy. (...)"