Ładowarka elektryczna dla samochodów elektrycznych jako podlegający amortyzacji środek trwały

Spółka z o.o. zamontowała w budynku hotelowym ładowarkę do samochodów elektrycznych. Jest ona zdatna do użytku w takiej postaci, w jakiej została zamontowana oraz posiada wszystkie elementy konstrukcyjne niezbędne do prawidłowego funkcjonowania jako całość zgodnie z przeznaczeniem. Jednocześnie mając na uwadze sposób jej zamontowania w budynku, należy uznać, że nie jest ona trwale związana z budynkiem, gdyż można ją odłączyć bez uszkodzenia konstrukcji budynku. Czy ładowarkę elektryczną dla samochodów elektrycznych należy uznać za podlegający amortyzacji środek trwały, czy też jej wartość powinna zwiększyć wartość początkową budynku?

Ładowarkę elektryczną dla samochodów elektrycznych należy uznać za podlegający amortyzacji środek trwały.

Jak wynika z objaśnień wstępnych do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 października 2016 r. w sprawie Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) - Dz. U. poz. 1864, za podstawową jednostkę ewidencji przyjmuje się pojedynczy element majątku trwałego spełniający określone funkcje w procesie wytwarzania wyrobów i świadczenia usług. Może być nim budynek, maszyna, pojazd mechaniczny itp. Jedynie w nielicznych przypadkach dopuszcza się w ewidencji przyjęcie za pojedynczy obiekt - obiektu zbiorczego, którym może być zespół przewodów rurociągowych lub zespół latarni jednego typu użytkowanych na terenie zakładu, ulicy, osiedla, zespoły komputerowe itp.

Ustawa o CIT nie podaje wprost definicji środka trwałego, a jedynie wskazuje w art. 16a składniki majątku, które przy spełnieniu określonych warunków można uznać za środki trwałe podlegające amortyzacji. Tak więc środkami trwałymi w rozumieniu tej ustawy są stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1) budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,

2) maszyny, urządzenia i środki transportu,

3) inne przedmioty

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy leasingu.

W świetle tej definicji, jeżeli poszczególne elementy wyposażenia budynku nabyte na własność podatnika są kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania, a przewidywany okres ich używania na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej jest dłuższy niż rok, to każdy z tych elementów powinien być uznany za odrębny środek trwały.

Dla oceny, czy zamontowana w budynku ładowarka elektryczna do samochodu elektrycznego może stanowić odrębny od budynku środek trwały, kluczowe znaczenie ma to, czy można ją uznać za kompletną i zdatną do użytku w dniu przyjęcia do używania. Przepisy prawa podatkowego nie wyjaśniają, co należy rozumieć pod pojęciem "kompletny i zdatny do użytku". Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 3 stycznia 2020 r., nr 0111-KDIB1-1.4010.493.2019.1.NL stwierdził, że: "Poprzez sformułowanie »zdatny do użytku« należy rozumieć możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania - po uzyskaniu stosownych pozwoleń i koncesji. Oznacza to, że w dniu przyjęcia do używania środki trwałe powinny być obiektywnie gotowe do wykorzystywania ich przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.

(...) składnik majątku spełnia kryterium kompletności, jeżeli jest wyposażony we wszystkie elementy umożliwiające jego funkcjonowanie, zgodnie z przeznaczeniem. Natomiast, sformułowanie »zdatny do użytku« należy rozumieć jako »możliwość faktycznego oraz prawnego użytkowania«. Zatem »kompletne i zdatne do użytku« nie oznacza jednocześnie, że składniki majątku mają być zdolne do samodzielnej pracy".

W omawianym przypadku nabyta na własność ładowarka elektryczna dla samochodów elektrycznych, która została zamontowana w budynku hotelowym, nie jest trwale związana z budynkiem i jednocześnie jest kompletna i zdatna do użytku w oderwaniu od tego budynku. Jeśli przewidywany okres jej używania będzie przekraczał rok, to ładowarka powinna być uznana za odrębny od budynku środek trwały.

W przypadku gdy wartość początkowa nabytego środka trwałego (ładowarki elektrycznej) nie przekroczyła kwoty 10.000 zł, spółka będzie mogła:

nie zaliczać tego składnika majątku do środków trwałych, a poniesione wydatki odnieść bezpośrednio do kosztów uzyskania przychodów w miesiącu jego oddania do używania (art. 16d updop),
zaliczyć ten składnik majątku do środków trwałych oraz dokonać jednorazowego odpisu amortyzacyjnego w miesiącu jego oddania do używania lub w miesiącu następnym, albo amortyzować go na zasadach ogólnych (art. 16f ust. 3 updop).